تاثیر افزودن سرباره مس بر خواص بتن خودتراکم در درجه حرارت های مختلف

بتن خودتراکم بتنی است که تحت نیروی وزن و روانی، بدون نیاز به ویبره، به راحتی در میان انبوه میلگردها حرکت کرده و در قالب جای می گیرد. تحقیق آزمایشگاهی حاضر رفتار بتن خودتراکم تازه و سخت شده را مورد بررسی قرار می دهد. برای بتن تازه خودتراکم چندین آزمایش مختلف موجود است که در این تحقیق چهار آزمایش جریان اسلامپ، جعبه l، حلقه j و قیف v مورد بررسی قرار گرفته است و تمامی پارامترها اندازه گیری و ثبت شده است. برای بتن سخت شده نیز سه نوع مقاومت که شامل مقاومت فشاری، مقاومت خمشی و مقاومت کششی هستند، مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین چگالی آزمونه ها نیز بصورت تقریبی اندازه گیری شده است و در پایان، میانگین چگالی همه آزمونه های هر طرح اختلاط محاسبه و به عنوان چگالی کلی طرح اختلاط اورده شده است. سرباره مس یک فراورده جانبی کوره ذوب مس است که به دلیل کاربرد کم آن در صنعت در محیط زیست دپو می شود. برای اولین مرحله از تحقیق با جایگزینی تدریجی سرباره مس به جای پودرسیلیس، پنج طرح اختلاط تهیه شده است به گونه ای که نسبت سرباره به پودرسیلیس در طرح ها بترتیب 4:0، 3:1، 2:2، 1:3 و 0:4 می باشد و نتیجه گرفته شد که با جایگزینی سرباره به جای پودرسیلیس روانی و کارایی بتن تازه افزایش پیدا می کند در حالی که کلیه مقاومت ها کاهش پیدا می کنند. در مرحله دوم با جایگزینی تدریجی سرباره مس به جای سیمان هشت طرح اختلاط تهیه شده است و درصد جایگزینی برای این طرح ها به ترتیب 0%، 5%، 10%، 15%، 20%، 30%، 40% و 50% وزن سیمان می باشد. در این مرحله با جایگزینی سرباره به جای سیمان، روانی و کارایی بتن تازه کاهش پیدا می‎کند و مقاومت ها، همانگونه که پیش بینی می شد، کاهش پیدا می کند. در مرحله سوم با جایگزینی تدریجی سرباره مس به جای مصالح ریزدانه (ماسه) هفت طرح اختلاط مورد بررسی قرار گرفته است، به گونه ای که در طرح اختلاط اول تمامی ریزدانه را ماسه تشکیل می‎دهد ودر طرح های بعدی به ترتیب 20%، 40%، 50%، 60%، 80% و 100% وزن ماسه را با سرباره مس جایگزین می کنیم. در این مرحله با افزایش سرباره به جای ماسه کارایی و روانی بتن تازه، مقاومت و چگالی بتن سخت شده افزایش پیدا می کند. در مرحله چهارم این پژوهش با بررسی تاثیر درجه حرارت روی بتن خودتراکم ساخته شده با سرباره مس طرح اختلاط هایی که در آنها سرباره جایگزین پودرسیلیس شده بود را در درجه حرارت های 100، 200، 300، 400، 500، 600، 700 و 800 درجه سانتیگراد به مدت یک ساعت قرار گرفته و پس از سرد شدن تدریجی در هوا (محیط آزمایشگاه) مقاومت آنها مورد آزمایش قرار گرفت. تقریبا در همه طرح ها تا دمای 400 درجه سانتیگراد مقاومت افزایش و بعد از آن مقاومت کاهش چشمگیری پیدا می کند.